چهارشنبه, ۱۵ شهریور ۱۳۹۶، ۰۵:۰۹ ب.ظ
محمدرضا پاریاد
آن است که باید در جریان طبیعی زندگی، در مواجهه با بدی ها و نادرستی ها، توانایی تبیین و تفکیک میان خوبی و بدی یا درستی و نادرستی را به صورت مدلّل در افراد ف
راهم آورد و به این ترتیب، زمینه مهار گرایش های آنان به بدی و نادرستی را مهیا کرد. مرزشناسی با تقوای حضور ملازم است، نه با تقوای پرهیز و مصونیت در متن موقعیت را جستجو می کند، نه مصونیت در قرنطینه را.
با توجه به چارچوب کلی آسیب و سلامت در این محور، به بررسی آن در مورد خاص مهدویّت خواهیم پرداخت. بر این اساس، بهره وری از مهدویّت در امر تربیت، در دو صورت آسی بزا خواهد بود. هنگامی که فهم ما از این اصل اعتقادی و عمل ما در پرتو آن، به صورت حصاربندی جلوه گر شود و هنگامی که موضع ما در قبال آن به حصارشکنی منجر شود.در شکل نخست از آسیب زایی، تصور و برداشتی ایستا از مهدویّت و انتظار مهدی (عج) وجود دارد. به این معنا که دو صف حق و باطل، هر یک با پیروان خود، برقرارند تا زمانی که ظهور رخ دهد و باطل مضمحل شود. در این فاصله، پیروان حق باید بریده و برکنار از پیروان باطل، «انتظار» بکشند تا لحظه وقوع واقعه فرارسد. در این تصور، دوران غیبت، به مثابه «اتاق انتظار» است که باید در آن، به دور از اهل باطل، نشست و منتظر بود تا صاحب امر بیاید و کار را یکسره کند. تلاش افراد در اینجا برای دور نگاهداشتن و مصون داشتن خود و دیگران، از اهل باطل است. پیآمد چنین فهمی از مهدویّت، به صورت تربیت قرنطینه ای آشکار می گردد که در آن می کوشند، افراد را با کنار کشیدن از معرکه، همراه با انتظاری انفعالی، مصون نگاه دارند.این پیامد تربیتی، گونه ای آسیب زا از تربیت را نشان میدهد؛ زیرا منطق حصاربندی یاد خدا چه نقشی در سیر الی الله دارد؟...
ادامه مطلبما را در سایت یاد خدا چه نقشی در سیر الی الله دارد؟ دنبال می کنید
برچسب : نویسنده : 1promisedmahdid بازدید : 32 تاريخ : دوشنبه 13 تير 1401 ساعت: 7:53